[114] Ariana "Wróć.."

Tytuł: "Wróć.."

Osoba: Ariana
Rodzaj: Psychologiczny
Uwagi: Pisane z perspektywy pierwszej i trzeciej osoby.

"Gdzie jesteś, powiedz mi gdzie jesteś?
Ja się zgubiłam i nie wiem gdzie moje miejsce"

Chodzę cały czas w kółko po pokoju. Nagle mój wzrok zatrzymuje się na zdjęciu oprawionym w niebiesko-fioletową ramkę. Biorę je do ręki i przyglądam się niemu. Spostrzegam na nim siebie i niego. Uśmiechniętych, szczęśliwych. Dokładnie pamiętam dzień zrobienia tego zdjęcia. Było to w dzień mojej studniówki. Ubrana byłam w czerwoną sukienkę, a on w garnitur. Staliśmy pod domem. On obejmował mnie w pasie, a ja czułam się jak księżniczka. Byliśmy tacy młodzi, tacy szczęśliwi. Czemu dalej nie może tak być? Czemu nie mogę budzić się przy jego boku i mówić jak bardzo go kocham? Dlaczego wszystko musi się pieprzyć? Zamachnęłam się i rzuciłam ramką o ziemię, a szkło rozsypało się na różne strony. Po mojej twarzy zaczęły się toczyć łzy. Upadłam na kolana. Cały mój świat się wali, a ja jestem bezsilna..

Dziewczyna usiadła na krześle obok łóżka swojego chłopaka i złapała go za rękę. Spojrzała na jego twarz, która już od paru miesięcy nie była uśmiechnięta. Tęskniła za nim. Za jego słowami, obecnością. Po prostu za nim. Po jej twarzy cały czas spływały łzy. Przed oczami miała obraz kiedy zobaczyła go po raz pierwszy na szpitalnym łóżku po wypadku. W jednym momencie cały jej świat legł w gruzach. A to wszystko przez tego pieprzonego kierowce, który walnął w samochód jej ukochanego. Nie mogła się z tym pogodzić. Zrobiłaby wszystko, żeby on przy niej był. Wiedziała niestety, że jeszcze przez długi czas może pozostać w śpiączce. Chciała, żeby ją przytulił i powiedział, że wszystko będzie dobrze, ale póki co mogła o tym tylko pomarzyć. Nagle z myśli wyrwał ją głośny pisk maszyny stojącej obok jego łóżka. Nagle do sali wbiegli lekarze, a ją wyprowadzili na korytarz. Kiedy uświadomiła sobie co się stało załamała się.

Bo wiesz jak to jest kiedy cały Twój świat się wali, a Ty nic nie możesz zrobić?